A strange goodbye & A new beginning

Het is dan eindelijk zover. Afgelopen vrijdag het afscheidsfeestje gehad op de redactievloer van Het Nieuwsblad. Het was een eigenaardige gebeurtenis. Je verwacht zoveel van een afscheid; emotie, spanning, zweetdruppels, dronken collega’s, een mooi woord of een gouden handdruk. Maar uiteindelijk is het niet meer dan een ‘tot ziens’ geworden. Na een inhoudsloze speech moest ik zelf wel het woord nemen. En het is me nog nooit overkomen maar er overviel me een gevoel van: wat ik ook zeg… het maakt helemaal niets uit…! De woorden kwamen dan ook anders uit mijn mond dan ik eigenlijk wilde en zo werd ook mijn speech even inhoudsloos als die ervoor.

Vandaag dan aan de slag voor niemand minder dan mezelf. Ook dat was een vreemde gewaardwording. Niet naar je werk moeten maar zelf je werk zoeken en er het beste van maken. Hoe beter je dat doet hoe meer werk je krijgt des te meer je kunt factureren. Ookal worden we allemaal zelfstandig om er een beter gevoel aan over te houden. Dat gevoel wordt vooral bepaald door de mate van facturatiemogelijkheden of onmogelijkheden….